Het gaat nu even wat minder hard, want ik wil alle tijd nemen om het aansluitframe te produceren. Als eerste ben ik gaan zoeken naar materiaal, rechthoekige stalen buis van 20x40 mm. De buurman wist een constructiebedrijf in Veendam, Luttjeboer, en daar vond ik wat ik zocht. En ik had geluk, want even leek het dat ze net niet genoeg op voorraad hadden, maar er bleek nog een stuk te liggen waar een flens aan zat. Laat ik die nou goed kunnen gebruiken voor de bodemplaat. En zo zou ik het net moeten kunnen redden. 

Nu ik het materiaal had gevonden kon ik beginnen met het model. Ik heb wat houten latten gekocht met dezelfde afmetingen zodat ik een model kan maken. Altijd een goed idee en nu helemaal, want ik mag geen buis verspelen. 

Het model moet alle doorgeslepen kanten van de cabine bedekken en tevens een stevige vorm hebben. En dat komt hier op uit.

De opgeborgen (..) slijptol weer tevoorschijn gehaald want met een ijzerzaag is natuurlijk niet te doen. Eén voor één alle stukken buis op maat gemaakt en op het houten model gelegd.

Wat je noemt een 1-op-1 model

Het stukje in het midden is alles wat ik over had van 10 meter buis. 

Nu was ik van plan het frame zelf te gaan lassen. Dat heb ik 10 jaar geleden voor het eerst EN het laatst gedaan, maar dat was dan wel gelijk een dieseltank, niet het makkelijkst. 

Zo'n frame is bij navraag toch een stuk lastiger dan ik dacht, want alles heeft direct de neiging om krom te trekken. En dat is nou net wat ik niet moet hebben. Hij moet vlak worden, het liefst op de millimeter nauwkeurig. 

Ik moest ook nog een stukje plaatstaal hebben om het dak weer te dichten en ben dus weer naar Luttjeboer gegaan. Het stuk plaat hadden ze niet, maar ik heb ook gevraagd of zij het laswerk van het frame voor mij willen doen. De gasten daar doen dat met twee vingers in de neus. Dan ga ik niet lopen knoeien. Op de dag voor kerst heeft de voorman het hele frame voor me in elkaar gelast. Dat ging snel en goed. Ben er blij mee.

Professional aan het werk

Ondertussen ben ik weer eens na lange tijd aktief geweest op het Buschtaxiforum. Een platform voor Landcruiserrijders, vooral reizigers en via dat heb ik een duits forum gevonden over expeditiecampers bouwen, womobox.de. Ik probeer wat informatie te vinden van mensen die dezelfde ombouw hebben gedaan, vooral om te weten te komen hoe de woonbox achter op het bestaande chassis te monteren.

Zoals eerder genoemd in blog nr 1 wilde ik dubbel betonplex gaan gebruiken maar dat blijkt bij nader inzien heel erg zwaar en veel te flexibel. De beste manier is om een stalen hulpframe te maken en die op de 6 rubbers van het chassis te bevestigen. Er is nog sprake geweest van en driepunts-ophanging, waarbij aan de achterkant de woonbox slechts op 1 punt staat die als een dwarsgeplaatste wip ook nog kan bewegen. Het lijkt me en mij niet alleen, een oplossing voor de grotere trucks.

Met Sketchup ben ik gelijk weer aan het tekenen gegaan. Ik ben begonnen met het gedetailleerd opmeten van het chassis en de achterwielen om dat op maat op de tekening te zetten. Vervolgens het hulpframe ingetekend. Veel werk, maar leuk om te doen.

Hulpframe is geel, de steunpunten rood, groen is een deel van het staande frame aan de voorcabine.


Tussendoor ook alvast een beetje gefantaseerd over een roofrack. Plek voor de twee reservewielen en misschien nog een kist met voorop een spoiler. De overhang zorgt voor schaduw op de voorruit. Dat kan heel prettig zijn.

Misschien ook wel een leuke kleur.

Als we dan toch aan het dagdromen zijn: ik ben een foto tegengekomen die wel heel erg lijkt op zoals ik het eindresultaat in mijn hoofd heb.

VET COOL heet dat geloof ik tegenwoordig. mmmmmmmJA
Deze is in Spanje gebouwd door http://www.uro-camper.com 

Tot nu toe is het prima weer geweest om buiten te werken en ik ben blij dat ik al zover heb kunnen komen, maar straks wordt het natuurlijk anders. Tijd dus om alvast na te denken over wat ik de komende winter kan doen. En één van die dingen is het maken van de ramen. Je kunt prachtige kanten klare kunststof ramen kopen met aan de binnenkant een cassette met horregaas en rolgordijn, maarrrrrr die zijn duur. 5 a 600 euro per stuk en ik wil er 4 van hebben. DOINK. Dus ga ik proberen ze zelf te fabriceren. Ook omdat er met die bestaande ramen geen plek zal zijn voor de luiken.

Ik ben sowieso al niet weg van plastic ramen dus ben ik op zoek gegaan naar gelaagd glas. En dat is verrassend goedkoop te vinden op internet. Ik ga dan zelf een houten raamwerk en kozijn maken. 

2006: Soedan

 Parkeren bij de pyramides van Karima

Luchtspiegelingen

Woestijn jongen

Veel meer foto's op www.imaginature.nl

Kort Afrika-filmpje op YouTube: www.youtube.com/watch?v=xR3gXXp9QDs

Uitzonderlijk goed weer gisteren en vandaag en dus maar weer verder met de slijptol. De definitieve snede moet gemaakt worden. Na de ruwe tweedeling was het nu tijd om wat bedachtzamer te werk te gaan. Alle zaagsnedes moeten samen in één vlak liggen om het stalen frame er straks naadloos aan te kunnen lassen. Dat frame ben ik overigens nu van plan van stalen kokerbuis 20x40 te maken, ipv vlak staal. Veel steviger.

Ik had de zaaglijn al bepaald op de voorzijde van de voorste zijramen. Ook omdat de lijn dan aan de binnenzijde 2 cm achter de gordelhouder loopt.

Mooi net nog ruimte voor de gordel.

De linkerkant van de auto ging makkelijk, de rechterkant heeft de tankdop met klepje. De zaaglijn gaat net door het klepje, maar wel achter de tankbuis en dop. Het tankklepje en het verdiept liggende 'schoteltje' waar de tankbuis doorheen komt, kreeg ik vrij makkelijk los. Hij was vastgekit met hier en daar een puntlasje, zoals alle(?) naden in de carrosserie. 

Waar ik pas later achter kwam, is dat de holte waar de tankbuis doorheen loopt achter de zaaglijn uitsteekt en het lijkt erop dat ik een fout heb gemaakt en de lijn 3 cm  verder naar achteren had moeten bepalen, zodat de holte intact zou kunnen blijven. Echt even een heftig baalmoment.

Aan de andere kant, ik wil iedere centimeter kunnen gebruiken voor de breedte van de camperdeur die hier direct op aan gaat sluiten, die in breedte ook al beperkt wordt door de wielkast.  

De gele lijn is de zaaglijn, de pijl geeft de achterzijde van de tankbuisholte aan.

Nu moet ik iets doen om de holte net voor de zaaglijn te krijgen. Met een beitel heb ik een naad open geslagen waarna ik met enig hamergeweld de achterzijde bijna 3 cm naar voren heb geslagen. Met dezelfde hamerslagen verdween ook het baalmomentje.

De naar voren gemepte achterzijde van de tankbuisholte, zit nu vlak voor de zaaglijn.

Dat hoeft gelukkig niet heel netjes, straks is hier niets meer van te zien. Ook de bodem nu langs de definitieve lijn gedaan.

Nu restte nog het voorste deel van het verhoogde dak. Ik heb nog kort overwogen deze te laten zitten, maar het paste toch niet in mijn plan, waarin een roofrack straks ook aan de camperunit bevestigd wordt. Bovendien was het staal nog rotter dan ik had gedacht. Kleine scheurtjes met daaronder wat roestvorming waren al te zien, maar nu blijkt hoe erg..... 

Ondanks zwaar buiswerk toch werking, met als gevolg veel roest.

Ik vermoed dat torsie zijn destructieve werk doet op deze plek. Ik heb het bij meerdere verhoogde daken gezien, ondanks dat de constructie van het verhoogde dak degelijk en en met zware kokerbuizen is uitgevoerd. Slijper er in dus maar.

Verhoogd dak verwijderd tot op het "gezonde vlees"

Resultaat van achteren gezien

Nieuwe plan voor een stalen buisframe voor de aansluiting met de woonunit

Daarop gemonteerd een poort van dubbel betonplex (36 mm dik)

Ook meteen het schroot weggebracht. Kreeg zelfs nog 33 euro voor het spul. Best grappig want ik heb
nog maar 32 euro uitgegeven aan slijpschijven. Totale kosten tot nu toe derhalve: minus 1 euro.

Klaar voor de oud-ijzerboer. 

Eén ding heb ik nog uit de achterzijde van het dak gezaagd: Alle vlaggetjes van de landen waar ik met 1.0 geweest ben. Respectievelijk en chronologisch: Nederland, Duitsland, Denemarken, IJsland, België, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Tunesië, Libië, Egypte, Soedan, Ethiopië, Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia, Mozambique, Zuid-Afrika, Swaziland, Lesotho, Namibië en Botswana.

Een prachtig aandenken.

Zo.... fase 1 is afgerond. De slijptol kan weer opgeborgen. Ben ik blij om, het was niet mijn favoriete werk. Stank, lawaai en potentieel gevaarlijk. Tevens is dit het diepste punt, vanaf hier ga ik weer opbouwen, veel leuker.

2006: Egypte

Raggen door de fesh-fesh in de Western Desert in Egypte.

Cruiser sunset.

Schitterend kamp in de Witte Woestijn.

Veel meer foto's op www.imaginature.nl

Geen uitstel meer, vandaag ging de haakse slijper erin(....diepe zucht). Ik moest even een dag hebben met droog weer want het moet allemaal bij mij op de oprit gebeuren. Dat slijpen doe ik sowieso liever in de open lucht. Kan de stank en stof gelijk weg. Vorige week was ik al bij de RDW geweest om eens te horen wat die van mijn plannen vonden. Uiteindelijk, na wat navraag, kreeg ik groen licht. 

Het eerste wilde ik het achterdak weghalen en dat was ook gelijk het zwaarste deel. Toen ik hem kocht had de cruiser al een verhoogd dak, een voorwaarde om op grijs kenteken te rijden. Ik ben daar altijd heel blij mee geweest, want het heeft binnen belangrijke extra hoofdruimte gegeven. Zo'n dak werd er pas in Nederland door de Toyota-importeur er op gezet en is met zware stalen buizen geconstrueerd. Het stuk dak woog dan ook ruim 55 kilo. Ik kon hem er maar net vanaf tillen. 

Een begin is gemaakt

Of zal ik toch een LandCruiser Cabrio.....

Daarna de rest van de carrosserie van de achterkant door geslepen en in stukken ontmanteld. Sommige buurtbewoners komen met grote ogen vragen wat ik in godsnaam aan het doen ben. 

Net een pick-up zo

De achterslijlen zijn behoorlijk gecompliceerd en kostten even tijd om door te sljpen

Binnen een halve dag staat alleen de bodem nog en wat resten van de zijwanden. Hij is bijna onherkenbaar geworden. Ondanks dat de vloer nog zijn volle lengte heeft lijkt het eerder of ik de auto echt doormidden heb gezaagd.
Een paar dagen later ga ik verder en dan is de sloopklus bijna klaar. Ik moet alleen nog de precieze zaaglijn achter de stoelen bepalen en uitvoeren.
Ik heb met het zagen 220 kilo aan gewicht weggenomen, wat het totaal nu op 620 kilo brengt. De wielkasten achter stonden ook wel 10 cm hoger boven de banden.

 Roest!

Hier nog even een kort filmpje van de sloop.

Wat ik allang wist en goed te zien is hier, is dat de carrosserie al aardig aan het roesten was. De auto is altijd ondicht geweest en onderin de zijwanden hebben zich dikke lagen woestijnzand en bushblubber verzameld. Als het dan een keer regent wordt dat ook nog nat en op die plek blijft het ook heel lang nat. Perfecte omstandigheden voor roestvorming.
Aan het eind van het filmpje haal ik de 50 liter watertank nog weg die onder de bodem zat gemonteerd, boven de cardan. Daar zet ik hem tzt ook weer terug. Ideale plek die ik weinig bij anderen benut heb gezien. Het grote dieseltank van 200 liter die ik ooit heb gelast, kon blijven zitten. Die hangt aan het chassis.

Het groffe breekwerk zit er op. Pfff....

Een aantal keren heb ik in Afrika iets gedaan aan gaten door roest. Ik nam dan een stukje plaatstaal. sloeg het met een hamer op de achterbumper in de gewenste vorm en lijmde hem dan met MS-polymeerkit vast. Dat hield prima. Dan even met een spuitbus blauw er overheen. Ik heb een paar jaar geleden een stukje geschreven toen ik de auto in een plaatwerkbedrijf liet opknappen. Puur om de details niet te vergeten. 

In een afrikaanse plaatwerkerij

Er moest een hoop gebeuren aan de Landcruiser. Op veel plekken is hij aan het roesten en er vallen al gaten in de body. In Lilongwe in Malawi vond ik een plaatwerkerij die er professioneel uitzag. Uitzag, want daar hield de professionaliteit gelijk ook op. Ik kan me iedere keer weer verbazen hoe men hier te werk gaat en hoe hoe je op simpele wijze veel dingen zou kunnen verbeteren. But....T.I.A. : this is Africa.

De zeer aardige man die aan aan het dak van mijn auto gaat werken, komt met het een grote haakse slijper waarop een schuurschijf is gemonteerd. Zo’n slijper gebruiken wij bijvoorbeeld om dakpannen of zware ijzeren balken door te slijpen. Zo’n ding weegt een paar kilo en bovenhands ermee werken is bijna niet te doen. Dat zo’n local daar schijnbaar zonder moeite mee aan mijn dak werkt bewijst weer hoe sterk die gasten zijn. 

Ik was blij dat ik keek toen hij wilde beginnen, want hij stond in de open deur om er bij te kunnen. Ja ammehoela, die deur gaat dicht, want er komt zo een partij fijnstof van het schuren naar binnen. Dat had hij nog niet bedacht. Als een oude velg van een vrachtwagenwiel nog niet de gewenste hoogte biedt, komt z’n hulpje met een olievat aan rollen. Als hij er op klimt wiebelt het ding enorm maar dat los je snel op met wat steentjes aan een kant eronder. Hij staat daarboven met een levensgevaarlijke machine te werken en als tijdens het werk zo’n steentje wegschiet..... 

Het verbaast me hoe subtiel hij de zware machine weet te handelen in zijn licht voorover gebogen houding, want eigenlijk staat ie nu te hoog. Hoewel er ook diverse hogere autobusjes staan waar aan gewerkt wordt, is er nergens een trap te bekennen. Het eerste wat er gebeurt als hij met de polyester wil beginnen is dat het bakje met kunsthars omvalt en de inhoud over het dak, het zijraam en het plastic windscherm loopt. Ik vrees dat die nu verziekt is, maar zijn maatje krijgt de boel weer redelijk schoon, met polijstmiddel. 

Hij staat de hele dag in de volle zon te werken en geeft daar niets om. Ook is er geen enkele vorm van bescherming. Geen beschermkap voor de slijpmachine (heb ik trouwens ook niet meer), geen mondkapje tegen het gemene polyesterstof, geen bril en geen oordoppen. De slijper mist, zoals alle elektrische apparaten in Afrika de stekker en moet met stukjes hout in de contactdoos gedrukt worden. De meeste tijd is er apart een jochie die de draadjes in de juiste positie in de stekkerdoos houdt, om de slijper van stroom te voorzien. 

Er is slechts 1 slijper voor alle dertig man die in de garage werken en regelmatig moet men op elkaar wachten. Het plamuren en polyesterwerken is een geknoei van jewelste waarbij de handen van de werker er onder zitten en hij een flink deel van zijn pauze bezig is zijn handen met slechts water weer schoon te krijgen. Het is een wonder dat het toch steeds een behoorlijk resultaat oplevert. Het lassen is daar geen uitzondering op. Dat gaat op de meest basic manier denkbaar. Met een snijbrander en een stuk zelfgevlochten ijzerdraad wat tot lasnaad vesmolten wordt. Het werkt, maar het gaat uiterst langzaam en ongecontroleerd zodat er daarna weer heel veel moet worden geslepen om het glad te krijgen. 

Ik ben geen ervaren lasser, maar met een CO2-lasapparaat doe ik hetzelfde in en kwart van de tijd. Hoewel je met hun manier van lassen geen helblauwe laspunt hebt, is het toch een fel lichtpuntje, maar uiteraard geen sprake van oogbescherming. De mensen moeten toch last krijgen van alles wat hun lichaam de hele dag hier te verduren krijgt. Ik benijd ze niet. 

Het is onvoorstelbaar dat er bijne geen stofjes in de lak komt terwijl in dezelfde ruimte alle ander plaatwerkhandelingen en schuurwerk ook plaatsvinden.

Als ze gaan lassen ben ik er steeds bij, want anders was de auto al lang in vlammen opgegaan. Ze letten totaal niet op of er binnen iets gaat smeulen. Een aantal keren moet ik het potje water met doekje om de boel te blussen. De auto wordt dan met plamuur en schuren helemaal glad gemaakt. Het meeste gaat met de hand want dit fijne werk kun met dat slijpmonster niet doen. Er gaat dan ook veel tijd in zitten. 

Uiteindelijk gaat de primer er op en dat gebeurt niet in de spuitcabine maar gewoon in de grote ruimte, ook weer zonder enige vorm van bescherming. Overigens ook in de spuitcabine wordt gespoten zonder ook maar iets van gasmasker of pak. Het is wel een echte professionele spuitruimte, dus de afzuiging zal wel in orde zijn. Bij het primen staat iedereen binnen de kortste tijd in een wolk van verfdeeltjes met de penetrante lucht van oplosmiddel. Ik weet niet waarom maar ook het aflakken van mijn auto gebeurt buiten de spuitcabine. Het heeft geen negatief effect op het resultaat.

De plekken waaraan gewerkt is zien er weer fris uit. Ik ben tevreden.

2006: Libië

2005: Door de woestijn met de LandCruiserClub.

Awbari zandzee in Libië.

Silhouet in de duinen.

Veel meer foto's op www.imaginature.nl

Vandaag begonnen met het strippen van de cruiser, alles verwijderen wat niet met de slijpschijf hoeft. Na het ontdoen van electrakabels gaan de achterdeuren met scharnieren en al los. Interieur-bekledingspanelen, die ik 12 jaar geleden met veel geduld precies op maat heb gemaakt, vliegen door het open gat naar buiten. De enige zijruit die het achtergedeelte heeft, wilde ik er heel uit hebben, misschien kan ik die nog gebruiken. Ik had wel eens gehoord dat je een voorruit met twee voeten zo door het rubber naar buiten drukt. na het rubber wat los te hebben gestoken met een plamuurmes en vervolgens wat zeepsop tussen ruit en rubber te hebben gedaan, probeer ik het. Buiten wat schuimrubber neergelegd, voor als hij er ineens uitvalt, maar boven verwachting komt hij heel beheerst stukje bij beetje door het rubber naar buiten en kan ik hem er verder van buiten af uit trekken. Mooi gelukt.

Samen met het reservewiel (35 kg) dat op de achterdeur zat alles met elkaar toch weer 115 kilo gestript. Ik had vorige week het interieur er al uit gesloopt en dat kwam al op bijna 400 kilo. Te veel zwaar multiplex gebruikt, een stalen kluis van 40 liter inhoud (voor al mijn fotospullen en laptop), veel gereedschap, hi-lift jack, keuken plus spullen enz, enz. Ik ga bij de nieuwbouw meer op gewicht letten.

Ben nog langs geweest bij een camperbouwer in de buurt om wat ideeën door te nemen wat de constructie betreft. Hij bouwt oude legerambulances om tot luxe campers. Ook bouwt hij grote camperunits voor achter op een vrachtwagen. Een vakman, die zelf net terug is uit Marokko na twee maanden toeren met zijn 4x4-truck. Bij hem zal ik ook hem meeste materiaal gaan kopen.

Om de constructie sterk te maken, daar waar de originele carrosserie overgaat in de camperwanden, wil ik aan haaks op de doorgeslepen kanten een strook staal lassen, waaraan ik een poort van massief multiplex kan lijmen/schroeven. Hieronder een foto van een doorgezaagde HZJ die ik van internet heb geplukt.

Zo ziet de mijne er dus binnenkort ook uit.

De opgelaste stalen strook hier in rood. 

Daarop bevestigd een poort van dubbel multiplex, 36 mm dik.

Ook de vloer wordt van 36 mm multiplex. 

De stalen boog moet in eerste instantie weer verband brengen in de doorgezaagde carrosserie en dan ook genoeg "beef" geven voor de overgang naar de unit. Voor zowel de poort als de bodem kies ik voor betonplex, de zeer duurzame en watervaste variant van multiplex. Dat je dat materiaal ook veel als bodem in aanhangwagens ziet geeft vertrouwen. Hoe de plaat op het chassis wordt bevestigd bekijk ik als ik klaar ben met de slijptol. Hoewel zulk dik multiplex natuurlijk weer zwaar zal zijn, wil ik deze twee delen zo sterk mogelijk hebben. Ze vormen de basis. 

2002: IJsland 

Even naar de carwash.

Een van de vele doorwadingen.

Veel meer foto's op www.imaginature.nl

Welkom op mijn blog. HZJ 2.0 , wat bedoel ik met die titel. HZJ is het type LandCruiser waarmee ik al 12 jaar reizen maak, de laatste 8 jaar in Afrika. De cruiser is onlangs per container terug naar Nederland verscheept en het plan is om hem te verbouwen tot een echte 4WD camper. Een nieuw leven: 2.0 

Het plan is om de carrosserie doormidden te zagen en het achterste deel te vervangen door een nieuw te bouwen camperunit. Voor mij een behoorlijke uitdaging want ik ben slechts begaafd met een klein beetje technische kennis en een paar handige handen. Op deze blog wil ik bijhouden hoe de verbouwing verloopt, doorspekt met allerlei andere zaken die met LandCruisers en reizen te maken hebben. Ik hoop dat mensen die een zinvolle of leuke bijdrage hebben gaan reageren.

Eerst maar eens een fotootje van de cruiser zoals hij er nu uitziet.

Foto is genomen vlak voor hij in de haven van Kaapstad in de container ging op weg naar huis.

HISTORIE

Het is een HZJ75 uit 1993 die ik in in 2001 met net 108.000 km op de teller, kon overnemen. 

Ik ben na de koop gelijk begonnen met de ombouw van het interieur. Achter in de auto was slechts plaats voor een heel bescheiden campergedeelte, vooral ook omdat ik in de auto wil slapen in tegenstelling tot veel mensen die een daktent monteren. Je moet dan heel efficient met de ruimte omspringen en alles liefst meerdere functies geven. Zo waren de koelkast en de keukenbox ook deel van het bed.

Na een paar mooie proefreisjes in Europa en twee maanden op IJsland, ben ik in 2005 voor het eerst naar het afrikaanse continent gegaan om deel te nemen aan een reis van de Landcruiserclub door Libië. Met 10 cruisers door een fantastisch mooi land om te leren in de zandduinen van de Sahara te rijden. In vier weken tijd tot in het uiterste zuiden van Libië geraakt, het hart van de Sahara. Ondermeer dwars door de zandzee van Murzuq gereden. Vijf dagen niets dan zandduinen. 

Voor dit soort trips moet de auto goed voorbereid zijn. Er moesten enkele aanpassingen gedaan  worden zoals een extra dieseltank van 200 liter, achter de achteras geplaatst. Samen met de voortank van 90 liter goed voor ruim 2000 km op asfalt. Onder de auto ook nog een watertank van 50 liter. Met bredere banden, een snorkel en divers bergingsmaterieel was hij er klaar voor. En gelijk ook voor de grote Afrika reis die het jaar erna gepland stond. Voor mijn IJsland-reis had ik al een standkachel op diesel ingebouwd en die bleek ook 's nachts in de woestijn of de hooglanden van Ethiopië zeer welkom.

In het kort: ik ben in 10 maanden, verdeeld over 6 trips in 3 jaar, naar Kaapstad gereden en heb in de 5 jaar erna nog 7 reizen van gemiddeld 2 maanden in zuidelijk Afrika gemaakt. Opgeteld ruim twee jaar dus. Meer dan 110.000 km gereden, 16 afrikaanse landen doorkruist. 

De cruiser heeft me nooit ergens laten staan met iets wat ik niet ter plekke kon repareren. In ruil daarvoor kreeg hij op tijd zijn verse olie en ander onderhoud. De band die ik daardoor met de cruiser heb gekregen heeft mij ook wel een beetje verrast. Ik moet altijd even glimlachen als ik even het gas indruk en de 4.2 liter diesel laat ronken.

2001: Campergedeelte net klaar voor de eerste reis.

Bed opgeklapt, te gebruiken als eenpersoonsbed en als zitbank.

Bed uitgeklapt als tweepersoonsbed, met gebruik van pannenkist en koelkast.

-o-

Even mijn mening over daktenten. Het staat leuk en de meeste overlanders hebben er een, maar mij lijken ze zeer onpraktisch. Opzetten gaat vrij snel, maar opvouwen en inklappen kost al veel meer tijd. Ik heb regelmatig wild gekampeerd en ben enkele keren onderweg uit bed opgestaan en doorgereden om een andere plek te zoeken, omdat het er niet goed voelde. Ik zat dan binnen een minuut achter het stuur. Ook is bij wild kamperen het opzetten van een daktent net zoiets als het hijsen van een vlag met de tekst "HALLO, WIJ KAMPEREN HIER" Ook niet altijd wenselijk. 

Het heeft mij altijd juist een prettig gevoel van veiligheid gegeven om in bed omgeven te zijn door de harde cocon van de auto zelf. Bovendien heb je al je spullen binnen handbereik en hoef je niet een dun aluminium laddertje op en af voor iedere kleinigheid. 

Ik ken ook verhalen van mensen die beroofd werden doordat een van de boeven simpelweg de rits van de daktent dichthield terwijl zijn handlanger beneden een ruitje intikt en je belangrijke spullen rooft. Je kunt helemaal niets doen dan.

Verder is nog een nadeel dat daktenten zwaar zijn en boven op het dak is een slechte plek voor veel gewicht. De auto heeft door het verhoogde zwaartepunt sneller de neiging te gaan schommelen.

Dan liever een tentdak. Ik bedoel daarmee een hefdak met tentdoek, waarmee de binnenruimte vergroot wordt en er boven in de "kaaspunt" geslapen kan worden. Mijn LandCruiser in Australië heeft dat en dat bevalt erg goed. Ik kom daar later op terug. 

-o-

Een van de leukste dingen die ik in de oude versie van de ombouw had, was het open dak. De voorste helft van het verhoogde achterdak was te openen. Een alumium traanplaat van ruim 1 m2, gewalst met de kromming van het dak. Na heel lang te hebben nagedacht hoe die te bevestigen, bleek de simpelste oplossing de beste. Zes spanbanden hielden het luik op z'n plek en boden tegelijk veel manieren om het te openen.

Om 's nachts de nodige ventilatie te hebben is zo'n luik ideaal. Vocht en warmte stijgt op en is gelijk weg zo. Het luik kon kierend geopend worden naar iedere windrichting, of juist er van af gekeerd, bv als het regende. Als de omstandigheden het toelieten ging hij volledig open. We lagen dan onder de sterrenhemel, al dan niet met muskietengaas. Over afrika-romantiek gesproken.

Ook hebben we hem veel gebruikt als safari-luik. Bij de meeste tochten door wildparken ging de dakplaat er af en kon een van ons achterin staan met de wind door het haar. Of op een plek waar iets te zien was konden we beiden vrij rondom konden kijken. Ook zijn er zittend op het dak veel gin-tonic momentjes geweest bij een zonsondergang. Een te openen dakdeel komt zeker weer terug in de nieuwe versie.

 Het open dak is goed te zien hier.

HET PLAN

De indeling heeft 12 jaar goed voldaan, maar zoals te zien, is hij goed gebruikt (lees uitgeleefd) en was het sowieso tijd voor een make-over. Daarnaast heeft de carrosserie vooral aan de achterkant nogal wat roest en heb ik op diverse plekken gaten moeten dichten met plaatstaal. Verder heeft hij een keer tegen een boom gehangen met als gevolg een enorme deuk in de zijkant en ben ik de laatste reis achteruit zachtjes tegen een boom gereden. De massa van de auto en de onverzettelijkheid van de boom zorgden voor een originele vorm van de kleine achterdeur. Die was nog maar net te overtuigen dat hij weer moest kunnen openen en sluiten.

Zelf ben ik ook 12 jaar verder en verlang ik op reis wel naar een beetje meer binnenruimte en met name de mogelijkheid om binnen sta-ruimte te hebben trekt me erg aan. Met grote interesse heb ik vele omgebouwde HZJs bekeken om tot mijn eigen plan te komen. Het moet een vierkante opbouw van sandwich-foamplaten worden, met een rijhoogte van 2,25 meter zodat hij in een standaard zeecontainer past. In kampeerstand een hefdak dat de binnenruimte tot stahoogte vergroot. Ook wil ik een verlenging aan de achterkant van plm 80 cm, met oplopende schuine kont om bodemvrijheid te houden bv bij oprijden van een heuveltje. Met een totale lengte van 5,85 m past hij nog net in een zeecontainer.

Deze HZJ van Jacques, een frans-canadees die ik in Tasmanië tegenkwam, had een interieur dat me erg aansprak. Wat een binnenruimte en bijna rondom uitzicht. Erg fijn als je binnen moet zitten vanwege slecht weer. Een grote inspiratie voor mijn plan.

Onvoorstelbaar veel meer binnenruimte dan de standaard Troopy.

Verreweg de meeste van dit soort opbouwen zijn op de pick-up versie van de HZJ gezet. Die heeft om te beginnen een 20 cm langere wielbasis en je kunt eenvoudig de laadbak er af halen en een klare camperunit erop zetten. Nadeel is dat de meesten een beperkte open verbinding te hebben tussen cabine en unit. Vaak zie je een doorkruipluik verbonden met een harmonica sluis van neopreen. (Een miniversie van wat je tussen tramstellen ziet )

Echter, ik heb de stationwagen-uitvoering, de Troopy. Dat gaat een extra uitdaging zijn, omdat de bestaande carrosserie doormidden gezaagd moet worden en dan ter plekke de auto weer opgebouwd moet worden. Een pick-up met unit kan beter torderen in terrein, omdat ze niet vast met elkaar zijn verbonden, bij mij wordt de unit onderdeel van de gehele carrosserie. De aansluiting zal dus sterk en stijf moeten worden. Na enig zoekwerk vond ik op internet voorbeelden van omgebouwde Troopy's. Hier een mooie van een duitse ombouwer.

Zo moet de mijne ongeveer gaan worden.

Ik vind deze er prachtig uitzien, maar de mijne zal een heel andere indeling krijgen. Om te beginnen wil ik niet de deur aan de achterkant maar aan de zijkant. Lijkt me veel praktischer, bv op een krappe parkeer- of kampeerplek is zo'n grote omhoog slaande deur niet erg handig. Bovendien wil ik achterin de auto een ruime zitplek hebben met veel ramen, zoals die van Jacques. Ook biedt de zijkant veel meer ruimte voor een luifel/aanbouwtent en die is dan met een zijdeur beter toegankelijk. Tot slotte biedt de zijkant de mogelijkheid tot een lagere instap. Achter in de auto klimmen ben ik echt klaar mee.

Toen ik in Australië tien weken rond toerde met mijn andere LandCruiser ben ik begonnen met een tekening te maken. Ik ben met een foto van de Ozzy-cruiser begonnen en heb in Photoshop een camperunit erop getekend. Dat zag er zo uit.

Photoshop is niet een tekenprogramma en hoewel je best een eindje komt moest het beter kunnen. Ergens op mijn macje stond nog het 3D-tekenprogramma SketchUp van Google. Daar had ik ooit wel eens iets mee gedaan en wist dat het zeer gebruikersvriendelijk is. 

Ben in dat programma maar eens wat serieuzer aan het ontwerpen geslagen. Daarbij is het fijn dat je alles op maat kunt tekenen en je vanaf de eerste simpele getekende vorm alles al 3D werkt. Ik ben weg van dat programma. Hieronder wat statische afbeeldingen van de 3D-tekeningen.

Luiken voor de ramen die de camper-look sterk verminderen.

Met alles opengeklapt is er binnen deels sta-hoogte en goede ventilatie.

De sluitbare luiken lijken me een goed idee tegen inkijk en inbraak tijdens parkeren of wildkamperen op minder betrouwbare plekken. Door inhaakscharnieren te gebruiken kan ik de luiken makkelijk wegnemen of juist als zonwering gebruiken. Ze beschermen de kunststof ramen ook tijdens ritten door bushland.

Op de onderste twee plaatjes is ie in de kampeerstand gesprongen. De deur komt aan de kant van de bestuurder, lijkt me handiger. Het hefdak heeft muskietengaas en en zal ook isolatiedeken aan de binnenzijde krijgen, met klittenband op te zetten. Het achterste dakdeel zit boven het hoofdeind van het bed en kan ook open, scharnierend aan de achterwand. Bovenop dit dakdeel zijn twee zonnepanelen gemonteerd die dan nog eventueel naar de zon kunnen gericht worden. 

De langwerpige dingen aan de binnenkant van de deur stellen de opgeklapte buitenstoelen voor.