HZJ 2.0: februari 2016

Het plakken van de vinylfolie is verder gegaan en is aan drie kanten af. Alleen de grote fotowand moet nog, omdat ik nog steeds wacht op een droge dag met boven de 10 graden en windstilte. Overal waar het folie een aluminium rand tegenkomt, heb ik de overgang met grijze polymeerkit afgewerkt. Zo kunnen hoekjes en randen niet meer loskrullen en is de overgang mooi waterdicht.

Eindelijk heb ik ook een idee uitgevoerd dat ik al vanaf het begin had. Ik wil de ramen kunnen afsluiten met luiken. Dit om de cruiser minder op een camper te laten lijken, bv als je ergens op een onzekere plek kampeert. Ook neem je met luiken het zicht naar binnen weg als je auto ergens langer parkeert. De luiken kan ik bij de ramen bevestigen door middel van insteekscharnieren. Onder komen er hangslotjes op.

Het maken van de luiken was niet het meeste werk. Dat was het maken van een plek om ze stevig op te bergen. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om die van het achterraam op het schuine achterstuk te plaatsen. Door puur toeval past hij daar millimeter nauwkeurig. Soms zit het mee.

Om de luiken vast te zetten heb ik zelf van dikke aluminium strips beugels gebogen. De bovenste twee zet ik vast met vleugelbouten (ook zelfgemaakt). De beugels zijn bekleed met rubber, zodat de rand van het luik niet beschadigt.

Het luik van het zijraam komt boven op het dak. Niet ideaal, maar een andere plek kon ik niet bedenken.

Om het luik stevig en toch makkelijk op het dak vast te kunnen zetten, maak ik daar ook gebruik van de insteekscharnieren, die ik ook bij het raam heb gemonteerd. Zo kan ik het luik met één hand aan de verre kant op het dak vastzetten.

Aan de rand van het dak doe ik dat met vergelijkbare aluminium beugels als het luik achterop. Om er bij te kunnen gebruik ik dezelfde stang die ook het extra buitenkeukenblad ondersteunt. Ik heb de stang binnen verstevigt zodat hij mijn gewicht kan dragen.

De achterkant begint aardig af te komen met wat nieuwe features. Zo heb ik de airline rails die ik in het begin van de oude body heb gehaald weer rechtgebogen, oude kit verwijderd en weer op de nieuwe body vastgezet. Het loskrijgen van het oude plaatwerk was zo moeilijk, dat ik ze toen uit de body heb gezaagd zodat ik ze op de werkbank los kon snijden.

Om een hechting op het wit van de sandwichwand te krijgen heb ik twee stroken plakfolie weggesneden.

Doormiddel van inklik-ogen en strapbanden kun je zo van alles aan de wand vastzetten en omdat een bos brandhout bij die mogelijkheden hoort, heb ik een stuk dun aluminium traanplaat tussen de rails gelijmd. Op die manier krijg ik geen beschadiging van de plakfolie door scherpe takken. En ik vind het ook goed staan.

Zoals in de linker bovenhoek al te zien is heb ik het Landcruiserschildje ook weer teruggeplaatst.... met een kleine aanpassing. Ik heb geprobeerd om in hetzelfde lettertype het woord OVER er voor te zetten. Een leuk klein zijprojectje voor een druilerige zondagmiddag. De letters heb ik uit en plaatje van aluminium gezaagd en geveild. Deze op een zwartgespoten ondergrondje geplakt en aan het origineel vast gezet. Ik hoop dat hij straks in Zuid-Amerika zijn naam eer aan gaat doen.

De alu letters hebben natuurijk een andere glans dan het verchroomde plastic van het origineel, maar ik vind het best zo.

Een ding waar ik lang over gedacht en vooral getwijfeld heb, is een uitbreiding van het roofrack. Ik wil er naast het reservewiel nog een kist op hebben en waarschijnlijk ook nog een vouwfiets. Het lijkt me ook niet verkeerd om dat alles een betere stroomlijn te geven. Na geëxperimenteer met hout en karton ben ik tot de definitieve vorm gekomen.

Bij mijn lasvriend heb ik alu buis- en plaatmateriaal gehaald en heb alles op maat gemaakt. Toen weer terug naar hem om het allemaal in elkaar te laten lassen. Het blijft mooi om te zien hoe vakkundig hij dit doet.

Doordat hij over de voorruit heen hangt, geeft hij ook wat schaduw op het dashboard en de stoelen vooral bij de hoogstaande tropenzon. Bij normaal door de voorruit kijken is hij niet te zien.

Hoewel de aansluitingen enorm sterk gelast zijn, heb ik toch twee extra steunen gemaakt die naast de voorruit in de dakgoot rusten.

Zo krijgen vibraties op bv wasbordwegen geen kans om de boel kapot te trillen. Het geheel is nu zo sterk dat ik er wel een paar honderd kilo zou kunnen opladen. Er moet nog wel een kleurfolie op, of misschien zelfs een panoramafoto.

Er was gelukkig ook net genoeg ruimte voor de snorkel. Deze heb ik een nieuwe bevestiging gegeven aan de raamstijl, want de oude bevestiging was uitgewoond door trillingen. Een plaatje alu gebogen in de ronding van de raamstijl plus nog een opvulplaatje.

Vorig jaar heb ik op de Buschtaxitreffen in Duitsland nieuwe rijplaten gekocht. De originele Maxtrax vind ik te duur en het alternatief van TRED is bijna net zo goed en een stuk voordeliger. Hoewel, 220 euro is nog fors voor twee stukken plastic, maar goed, ik wilde ze toch hebben. Ze hebben noppen voor een goede grip en kunnen ook als zandschep gebruikt worden. Ze zijn ook veel lichter dan de aluminium zandplaten die ik eerder had. Die zijn eigenlijk veel te glad en ook helemaal niet voor dit doel gemaakt ooit.

Ze moesten natuurlijk wel een plek aan de cruiser hebben. Aanvankelijk wilde ik ze aan de achterwand plaatsen, maar koos toch uiteindelijk voor het dak, achter het zonnepaneel. Daarvoor heb ik twee RVS moerplaten laten lassen en die op het dak gekit. Ik kan dan met lange bouten de TREDs vastzetten.

Om er bij te kunnen zonder trap heb ik een twee stukken aluminium koker geplaatst achter de wielkast. Op die manier kan ik één van de kokers van de kriksteunen insteken en als opstapje gebruiken. Dan hebben die ook een tweede functie.

Omdat er inmiddels een aantal dingen bij zijn gekomen op het dak, heb ik ook het spoilertje dat ik al voor het zonnepaneel had, verlengt tot over de hele breedte. Zo voorkom je fluiten en ook dat er takken tussen dak en bagage kunnen komen.

Tot slot was er nog het klepje van de ventilator. Die wilde ik perse van binnen kunnen openen en sluiten. Dat was dan wel weer een extra uitdaging om daar een oplossing voor te verzinnen. Ik heb twee stukken RVS draadeind iets krom gebogen. Middenin heb ik alle draad weggeslepen. Dit om bij het openen niet eindeloos aan de vleugelmoeren te hoeven draaien.

De uiteindes met hier de moeren komen aan het klepje, de andere kant is binnen en heeft nog een klein stukje draad om de twee draadeinden binnen nog met een beugel met elkaar te kunnen verbinden. Met deze beugel duw je het klepje dan open en trek je hem weer dicht. Op de foto hieronder moeten de vleugelmoeren nog aangedraaid worden aan de wand. Klepje is hier dicht.

En van buiten gezien in de open stand.

Als de draadeinden niet krom maar recht zouden zijn, dan passen ze niet door een rond gat zoals nu. Dan moet je sleuven maken. Ik koos daarom voor deze oplossing.

Hier foto's en een filmpje van een oefenweekend in Duitsland.

https://www.youtube.com/watch?v=0ETlCOQw9UI